Eğer beni tamamlayan şeyleri tiripota benzetirsem bir bacağını tiyatro oluşturur.
tiyatroyla ilkokul dönemlerinde tanıştım.
yapılan piyeslerde yer almak beni çok mutlu ederdi.
bu arada ünlü olmakla oyunculuğu hep karıştırırdım.
ünlülerin hayatı farklı geliyordu o yüzdende ilerde tiyatrocu olacağım derdim.
hee bu arada dansöz de olacağım dermişim bunu pek hatırlamıyorum ablam söylüyor. (dayımı kızı)
işte çocukluk diyelim :D
evdeyken kardeşlerimle ve kuzenlerimle piyes hazırlardım
aileme izletir mini bir tiyatro yapardım kendi aklımca.
ortaokulda kim sorsa tiyatrocu olacağım derdim.
ve tabi herkes aç kalırsın doğru düzgün meslek bul kendine derdi.
çevre ve aile baskısına küçük bir kız fazla dayanamaz ve kendine herkesin meslek olarak kabul ettiği iş grupları aradı.
açıkçası ben oyuncu olmasaydım hiç bir şey yapamazdım, hiç bir şey olamazdım diyen tiplerden değilim.
her şeyi yapabilirdim.
ama beni tatmin edip istediğimi verebilecek bir meslek yok.
lisedeyken de kendime bir çok meslek denedim.
tabi hepsi fiyasko.
sonra rock-punk kız grubu kurmaya karar verdim.
turnelere çıkacaktım, sıradan, monoton bir hayatım olmayacaktı.
her gün 07:00-13:00 çalışan insanlardan olamazdım.
her gün aynı insanlarla aynı şeyleri yapamazdım.
veee yine meslek olarak görülmeyen bir iş seçmiştim.
yine vazgeçirilmek için bir sürü nasihat duydum.
banane ben yarım gün çalışmayacağım belki, aile kurmayacağım, çocuk istemiyorum. :)
aaaa bir bakmışım üniversteli olmuşum.
işletme okuyorum ( nedenlerim var)
kader yine çıkardı tiyatroyu karşıma.
üniversite 2.sınıfta tekrar merhaba dedim eski dostuma.
o da çocukken bastırdığım saklanmış duygularımı çıkardı karşıma.
hiç bir meslek yeni bir oyun çalışırken ki kadar mutlu edemez beni.
yeni karakterlerle tanışmak, yeni tiplerle hayatımı renklendirmek, tiyatro sayesinde bir sürü insanla tanışmak kadar güzel az şey vardır.
bir sürü duyguyu, karakteri, insanı canlandırıp onların hayatına dokunabiliyorum.
tek bir meslekte kalıp kısır döngüde gezmektense bir sürü meslek, uç tiplerle bambaşka kişiler olabiliyorum.
insanların hayatlarına dokunup onlar olabiliyorum.
bu yüzden tiyatro bu yüzden oyunculuk...
bu arada ünlü olma kısmına gelince istediğim o değilmiş.
insanları tanıdıkça, tiyatroyla haşır neşir oldukça, set ortamlarında bulundukça istediğimin ne olduğunu daha iyi biliyorum.
çok iyi bir oyuncu olmak dileğiyle...
